Maidenspeech van Saskia Borgers

Maar nu is het zover, Saskia Borgers. Nou

Nou jongens, het is zover. Ik kon er niet op wachten. Inderdaad, week in week uit moest ik hier zo nu en dan incognito komen. Want ja, ik had natuurlijk hele goede loco en goede plaatsvervangers, maar hier sta ik dan onwijs trots dat ik de dijkgraaf van het Waterschap Limburg mag gaan worden, mag zijn zelfs. En eigenlijk zou ik ook iedereen die hier is persoonlijk willen benoemen, willen bedanken dat u hier bent, maar ja, ik hoor net al, dan wordt het 11 uur, dat willen we natuurlijk ook niet. Maar toch wil ik een aantal mensen een warm welkom heten. Ten eerste de gouverneur en kabinetchef. Mijn ouders helemaal uit Stramproy met zijn tweetjes hier. Mijn vrienden, heel veel zitten hier. Ze zijn al eerder deze kant op gekomen, want ze dachten die files, dat willen we voorkomen. Mijn oud-collega's, mijn nieuwe collega's. En burgemeesters, burgemeester van mijn eigen gemeente, burgemeesters die ik op dit moment nog niet allemaal ken. Mijn toekomstig collega dijkgraven. En ook Duitse collega's zijn hier aanwezig en ik even voor hun: Ich bin froh, dass ich heute auch deutsche Gäste hier sehe. En natuurlijk jullie, u leden van het algemeen bestuur van Waterschap Limburg. Jullie hebben mij voorgedragen. Onwijs fijn om hier te staan en dank allemaal voor die mooie woorden. Marc Breugelmans, Nol Beckers, gouverneur Marijn Ornstein en Luuk Luuk Samen. Marc, super fijn dat je de afgelopen weken de honneurs hebt waargenomen en zo nu en dan mag je nog wel even die hamer lenen. En dat planxcook. En, uiteraard heb ik met carnaval en rond Kerstmis met meer dan gemiddelde belangstelling jullie gevolgd worden organisatie samen met jou en collega DB-leden en zeker ook de organisatie zoveel werk hebben verzet om de wateroverlast te beperken en de Limburgers goed te blijven informeren en zeker ook andere stakeholders, zoals gemeenten, om hun van informatie te voorzien. Chapeau, ik heb nu al zoveel respect voor wat jullie allemaal hebben gedaan. En dank Nol voor de ontspannen en zorgvuldige en goede begeleiding van de vertrouwenscommissie in de warme aanbeveling. En de gouverneur wil ik graag bedanken voor het prettige en openhartige gesprek wat een aantal weken geleden hebben gevoerd en waarbij we zeiden, we gaan samen optrekken en inderdaad, het voelt als thuiskomen. Marijn, Marijn Ornstein. Pittige speech, pittige vrouw. Ik ga even tuinieren op mijn balkonnetje. En, ik ben heel trots dat ik opgenomen mag en kan worden in de kring van dijkgraven. En ja, dijkgravin, dijkgraaf, ach vanavond ben ik ook gebombardeerd tot waterjuffer. Luuk, prachtig dank voor je mooie woorden, jouw bevlogenheid en passie voor het waterschap geeft onze oude rotten, zoals we hier allemaal bij elkaar zitten, al dan niet met een bepaalde haarkleur, heel veel moed en het is geweldig dat een nieuwe jonge generatie voor de belangen van het water blijft opkomen. Inbreng van jong talent vraagt ruimte en aandacht in ons alledaagse werk. Door jou kan ik blijven zien wat de jeugdige generatie bezighoudt en waar mijn eigen inzichten bijgesteld dienen te worden. En ook hier bij het Waterschap Limburg zal ik mij inzetten om jongeren te betrekken bij ons werk. Dames en heren. Mijn wieg stond in Limburg, Zuid-Limburg in het ziekenhuis van Geleen. Maar al snel verhuisden wij als gezin naar het oosten van het land naar Zevenaar, voor het werk van mijn vader. Vandaar dat ik accentloos ben, maar ik kan jullie goed horen. Toch kwam ik nog regelmatig in Zuid-Limburg, want mijn opa en oma woonden in Stein. Opa werkte voor DSM. Wat mij vooral is bijgebleven, is zijn passie voor het tekenen. Bijna iedere vakantie fietste ik dan met mijn opa en oma langs de Maas en langs de Geul. Met de tekendoos achterop. Want opa leerde mij dan om perspectief te tekenen en te schilderen. En zo leerde ik mijn geboortegrond Limburg kennen. Na mijn studie milieukunde en milieuhygiëne stapte ik de wondere wereld van het publieke domein in. En steeds bleef dat perspectief van mijn opa in mijn gedachten. Door mijn functies bij gemeenten, de provincie, het ministerie van VROM, het waterschap en ook in mijn toezichthoudende rollen heb ik ervaren dat verschillende gezichtspunten overal aanwezig zijn en dat je daar rekening mee hebt te houden. Om die perspectieven te blijven zien en te herkennen is aandacht en nieuwsgierigheid nodig. Met als resultaat dat voorstellen, besluiten en keuzes in het openbaar bestuur doorgaans leiden tot compromissen of gezamenlijke oplossingen. Juist omdat er verschillend naar kwesties wordt gekeken. Dames en heren. Als dijkgraaf wil ik het waterschap dichter bij u brengen. Dichterbij de samenleving brengen? Dat ga ik doen door erop uit te trekken, u te ontmoeten, bij u thuis af te spreken, in uw gemeentehuis of aan uw veiligheidstafel. Ik kom met mijn laarzen aan de voor u belangrijke locaties bezoeken. Zo kan ik uw perspectief horen, uw verhaal, uw boodschap. En daarvoor zult u mij vrij zien bewegen door Limburg op een manier die volgens mij past bij mijn rol als dijkgraaf, want ik realiseer mij terdege dat ik een aantal verantwoordelijkheden heb die niet zonder uw draagvlak kunnen. En de daadwerkelijke uitvoering van de taken van het waterschap kan op mijn warme belangstelling rekenen. Ik wil graag met mijn eigen ogen zien wat het waterschap creëert en realiseert. Net zoals de burger, als de Limburgers die zien dat er gewerkt wordt aan keringen, aan dijken, aan buffers en dat we bezig zijn in de natuur en in onze leefomgeving. U zult mij zien met de laarzen aan in de lus of in het zand. Dat vind ik heel normaal als je voor het waterschap werkt. Leden van het algemeen bestuur. Geachte aanwezigen. Voorheen was het vanzelfsprekend dat waterschappen een prominente rol hadden bij het snel afvoeren van het water. Het was zo'n heerlijk overzichtelijk proces. Vandaag de dag hebben we meerdere opgaven die we echt niet alleen aankunnen. Daarin werken we samen met partners, regionaal, nationaal en internationaal. En niet alleen de waterveiligheid, maar ook aan het verbeteren van die waterkwaliteit en de gevolgen van klimaatadaptatie. Een uitgangspunt voor mij is daarbij altijd onze leefbaarheid. Het is aan ons om samen te zoeken naar manieren om met het water samen te leven en ik nodig u leden van het algemeen bestuur en zeker ook alle andere bestuurders die hier zitten in deze zaal graag uit die kansen die er zijn te benutten. Ik ben ervan overtuigd dat we met slimme combinaties de ruimte gezamenlijk kunnen inrichten. Onze saamhorigheid die we de afgelopen jaren hebben laten zien om ons te weren tegen het water, die gezamenlijkheid en die veerkracht wil ik graag inzetten om niet tegen maar met het water samen te leven. We hebben mee te bewegen naar waar het water ons brengt. Dit vraagt van mij dat ik nieuwsgierig blijf naar uw perspectief. Het perspectief van u als overheid, inwoner, ondernemer, agrariër of terreinbeheerder en mijn grote wens is ook dat u blijft. Nieuwsgierig blijft naar ons. Waar kunnen we het beste samen optrekken? Kunt u bijdragen aan waar begint uw zelfstandige rol? En ook de landbouw en de industrie hebben een rol. Het vraagt concrete gezamenlijke acties om de waterkwaliteit te borgen. En natuurlijk hebben ook alle Limburgers nodig die hun steentje kunnen of willen bijdragen. Of dat nou is als dijkwacht, vrijwilliger. Maar het kan ook gewoon om je tuin eens anders in te richten of aanpassingen aan je huis te doen om de wateroverlast alvast te voorkomen. Saamhorigheid, krachten bundelen en handelen zijn met oog voor ieders perspectief. Waarden die ik al jaren met mij meedraag. En die ik graag voor het waterschap inzet zodat ik mee kan bouwen aan een nabij en zelfbewust waterschap. Dames en heren. Hier sta ik dan dankbaar en trots dat ik uw dijkgraaf mag zijn. Op de weg naar dit moment zijn er velen die mij gesteund hebben, maar voor dank heel veel dank. En enkele mensen wil ik toch even apart noemen. Ten eerste, Lucas ik de voormalige dijkgraaf van het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier. Helaas kon hij hier vanavond niet aanwezig zijn, maar van hem heb ik de kunst kunnen afkijken. Dan mijn DB-leden Simon de Ruiter van de LTO, dank voor mijn geuzennaam. Dat ik mij soms de boerin van het waterschap mocht noemen? Arnold Langeveld wat is het fijn om jouw politieke vriendin te zijn? Ook al draag ik niet dat blauw-oranje sjaaltje. En ook dank aan mijn zakelijke partner Roel Jasper jarenlang heb ik als ondernemer met je samengewerkt. Jij hebt mij geleerd wat de menselijke ziel is. Het is jouw uitspraak dat je met een appelboortje er doorheen moet om de innerlijke mens beter te leren kennen. En, last but not least, mijn man, André. Al meer dan 20 jaar ben jij mijn levensgezel. Je bent een echte West-Fries. Je bent er diep geworteld en ondanks dat geef je mij steeds opnieuw ruimte om nieuwe stappen te zetten en altijd weer weet jij te genieten van wat dat ons brengt. Zoals jij je best hebt gedaan om mij te laten aarden in het West-Friese. Als het daar regent, zeggen ze namelijk: er komt een schip met zure appelen. Zo zal ik mijn best doen om jou hetzelfde gevoel te geven in Limburg, zo zeggen ze hier: het regent dat het zeikt. Nou, ik moet een beetje oefenen, dat weet ik wel, maar dat gaan jullie mij leren, maar toch, dit was een beginnetje. En André, ze snijden hier niet die vlaai in 12 punten. Dat doen ze in 6 of 8. Ook hier gaan wij weer een hele mooie tijd van maken. En tenslotte dank aan het algemeen bestuur voor het vertrouwen dat u mij geeft. Ik wil een dijkgraaf zijn voor alle mensen in Limburg, de bedrijven, de terreinbeherende organisaties en de agrariërs zijn en de agrariërs. Ik wil een dijkgraaf zijn voor alle gemeenten, de veiligheidsregio en de provincie. Ik wil een dijkgraaf zijn voor onze euregionale collega's en ook wil ik een dijkgraaf zijn die bij alle grote ontwikkelingen en lastige besluiten de mens blijft zien met zijn of haar eigen perspectief. Leden van het algemeen bestuur en medewerkers van ons waterschap. Uw dijkgraaf zijn is voor mij een eer en een genoegen. U kunt op mij rekenen. Dank u wel.

Werken aan perspectief vanuit perspectief zullen we maar zeggen, heel erg mooi en uiteindelijk in de nabijheid van elkaar, want daar doen we het uiteindelijk ook voor. Heel erg mooie woorden, Saskia. Heel welkom en laat ons in elk geval samen de schouders eronder zetten en erop uittrekken, hè? Want dat is wat jij wilt. De laarzen staan trouwens klaar. Dus ja.