Toespraak door Luuk Zaal, oud-jeugddijkgraaf en oud AB-lid Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier

Goed, we zijn aan de volgende spreker toe, en hij is al even genoemd. Luxaal, hij is oud jeugddijkgraaf, maar ook oud AB-lid van Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier, waar Saskia Borgers inderdaad in het waterschap is thuisgekomen. Luxzaal, voorzitter.

Voorzitter, goedenavond allemaal. Ja, ga daar maar eens aanstaan, al zijn zulke mooie speeches gegeven vanavond. Maar ik ga mijn best doen, als het papier meewerkt. Ik ben Luuk Zaal en ik mag u vanavond wat vertellen over uw nieuwe dijkgraaf en haar drijfveren. Allereerst nogmaals van harte gefeliciteerd met uw nieuwe dijkgraaf. Dat is dan ook wel gelijk het goede nieuws van de avond. Het slechte nieuws voor mij is dat ik nu in plaats van 25 minuten bijna 2,5 uur onderweg ben om een goede vriendin op te zoeken. Maar dat zij u vergeven, want het algemeen belang staat uiteraard voorop. Het is niet alleen qua reistijd één grote stap, Saskia. Je gaat van het Noord-Hollandse Spierdijk naar het mooie Maastricht. Dat betekent bijna 2 meter onder zeeniveau naar ongeveer 50 meter daarboven. In de vorige bestuursperiode hebben we nauw samengewerkt bij Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier, Saskia, in jouw rol als dagelijks bestuurder en ik als fractievoorzitter. Er zijn uit die tijd genoeg inhoudelijke successen op te noemen. Zo tikte je bijvoorbeeld twee windmolens op de kop en werd burgerparticipatie volwaardig onderdeel van ons beleid. Maar vanavond richt ik mij liever op iets anders, op iets veel belangrijkers, namelijk de manier waarop Saskia deze successen bereikte, haar bestuurstijl. U hebt gezocht naar een dijkgraaf die kan verbinden en die zorgt voor collegiaal bestuur. En ik kan u verzekeren, die hebt u gevonden. Ik leg dat graag uit aan de hand van een persoonlijk voorbeeld. In Noord-Holland ligt het veenweidegebied. Het is een gebied met veel uitdagingen: bodemdaling, klimaatopgave, verstedelijking, noem maar op. Het is een gebied met veel verschillende gebruikers: boeren, burgers, ondernemers. Kortom, veel uitdagingen en veel verschillende belangen. In de bestuursvergadering die ging over de toekomst van het veenweidegebied botste een collega-bestuurslid en ik hard met elkaar. Die avond liepen de gemoederen hoog op en ik zal het u bekennen, ik heb die avond met een deur geslagen in Heerhugowaard en hij staat gelukkig nog wel. Saskia heeft ons later, na wat tijd om af te koelen, bij elkaar gebracht. In de eetkamer zaten de collega en ik met z'n tweetjes bij Saskia op de boerderij. We spraken over onze ideeën en over ons soms botsende standpunten. Het werd een fijn gesprek en de kou was uit de lucht. Er ontstond wederzijds begrip en collegialiteit. En een uurtje later kwam Saskia weer binnen met een borrelhap en bier. De zorgvuldige en respectvolle manier waarop je ons die avond bij elkaar bracht, typeert wat mij betreft jouw kracht om boven partijen uit te stijgen. En ik weet zeker dat de collega en ik, hij is hier vanavond, Simon, vanavond weer lekker een biertje gaan drinken. Dat komt helemaal goed. Saskia, als bestuurder werd je door de inhoud gedreven, maar je had minstens zoveel oog voor de relatie. Onze standpunten waren niet altijd geliefd, maar jij als persoon zeker weten wel. Ik denk dat het feit dat hier vanavond zoveel andere waterschapscollega's uit Noord-Holland zijn, van links tot rechts, van oppositie tot coalitie, wat bewijst. En laten we van Noord-Holland weer even teruggaan naar Limburg. De wateropgaven zijn hier natuurlijk ook groot en Saskia, je vindt het superbelangrijk dat Limburgers worden betrokken bij deze opgaven. Je gaat daar de komende jaren als boegbeeld van Waterschap Limburg ongetwijfeld een actieve rol in spelen. En graag zou ik zelf nog aandacht vragen voor één groep inwoners en ik vind dat ik mezelf ook nog wel tot deze doelgroep mag rekenen. Inderdaad, jongeren. Als jeugddijkgraaf van Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier ging ik scholen rond om leeftijdsgenoten te vertellen over het werk van de waterschappen. En ook nu kan ik gepassioneerd vertellen over onze strijd tegen het water. En ik weet zeker dat velen van u die passie zullen herkennen, maar tegelijkertijd weten we allemaal dat we nog een wereld te winnen hebben. Het werk van onze waterschappen is simpelweg te belangrijk voor jongeren en hun toekomst. Ze mogen niet aan de zijlijn staan en verdienen blijvend aandacht en energie. Juist de generaties van de toekomst verdienen een plek aan tafel en ik hoop dat we dit met elkaar, en u nu als dijkgraaf in het bijzonder, blijven stimuleren. Saskia, jij hebt zelf al aangegeven dat het bijvoorbeeld als thuiskomen in Limburg is. Op woensdagavond 29 november vorig jaar kreeg je te horen dat het bestuur je unaniem voordroeg als nieuwe dijkgraaf. Die avond hebben we dit samen met André gevierd. We trokken een fles wijn open die jij en André hadden gekocht voor een speciaal moment en we zeiden tegen elkaar: als dit geen speciaal moment is, dan weten we het ook niet meer. En voordat ik afsluit, zou ik je graag een aandenken geven aan dat moment, want toen jij en André even niet opletten, heb ik de kurk van deze fles gepakt en bewaard. En daar hoort iets anders bij, want deze kurk dobbert nu als boei op de golfjes in dit houten voetstuk. En het is niet zomaar een houten voetstuk. Het heeft namelijk net als jij Limburgse roots. Het komt hier uit de buurt, het is suikeressenhout en het komt uit de uiterwaarden bij Hoorn. En op de sokkel staat gegraveerd: op Limburg en onze vriendschap. Ik wens je alle succes en wijsheid in je nieuwe rol. En ik kijk uit naar de vele Limburgse vlaai die ik bij jou en André mag komen eten. Dank u wel voor uw aandacht. Hal. Luuk.

Luuk, dankjewel. En die 2,5 uur, die zijn meer dan de moeite waard, hoor ik. Dus zelfs als je in Hoorn al de weg weet te vinden, dan weet je de weg in Limburg ook heel goed te vinden. Dank voor je mooie woorden. Ja, dan zijn...